ZSG W BARTNIKACH

      Koniec I wojny światowej położył kres półtorawiekowej rusyfikacji i germanizacji dzieci i młodzieży. Wojna ta spowodowała wiele zniszczeń na terenie całego kraju. Równocześnie z organizacją państwowości tworzyło się szkolnictwo polskie. Powstało ono w bardzo trudnych warunkach ekonomicznych, politycznych i społecznych. Pozostałością po zaborach był analfabetyzm. Zjawisko to szczególnie dotyczyło ludzi starszych i występowało przede wszystkim na wsi.
             Bolączką tamtych lat był brak budynków szkolnych, pomocy dydaktycznych i sprzętu szkolnego. Bardzo często nauka odbywała się w prywatnych domach rozrzuconych po całych miejscowościach i w bardzo prymitywnych warunkach. Podobnie sytuacja przedstawiała się w Bartnikach.
Kiedy dokładnie powstałą szkoła w Grabinie - Bartnikach trudno ustalić z powodu braku odpowiednich dokumentów.
             Z istniejących przekazów wynika, ze było to przed rokiem 1930. Założycielem i pierwszym kierownikiem szkoły był Jan Kwieciński. Dzięki jego staraniom zaczęto myśleć o wybudowaniu szkoły na tych terenach. Dotychczas zajęcia lekcyjne odbywały się w wynajętych lokalach prywatnych. W Grabinie u Kwiecińskiego i u Jakubowskiej; w Bartnikach u Czaplarskiego, Szuplewskiego i Lewandowskiego.
           Do szkoły w Grabinie - Bartnikach miały obowiązek uczęszczać dzieci z Grabiny, Bartnik i okolicznych miejscowości.
             W roku szkolnym 1930/31 do Szkoły powszechnej Publicznej uczęszczało 320 uczniów. Warunki nauki i pracy były bardzo ciężkie. Dzieci przechodziły z jednego lokalu do drugiego, nosząc ze sobą przybory. Warunki sanitarne w lokalach były krytyczne.
           Kierownik szkoły w piśmie z dnia 20 grudnia 1932 roku do A. Czaplarskiego w Bartnikach upominał go pisząc: „Wizytując wczoraj oddziały IIIa i IIIb, stwierdziłem niską temperaturę w klasie, termometr wskazywał 8-9 stopni ciepła, piecyk wygaszony. Gdy zwróciłem się by napalono, nie uczyniono tego, więc prosiłem raz i drugi. Wtedy przyniesiono trochę dogasających węgli i 5-6 drew, co zupełnie nie wystarczało oraz temperatury nie podniosło. Okna u dołu nie mają haczyków, tworzą duże szpary, a w jednym szyba zatkana jest szmatą. Podłoga brudna, pod piecykiem śmieci nie wymiatane od tygodni, w koszu po brzegi. Proszę doprowadzić lokal do porządku."
             Po wystosowaniu tego pisma niewiele w tym lokalu zmieniło się na lepsze. Została umyta podłoga i wymieciono śmieci. Nadal jednak w pomieszczeniu tym było bardzo zimno. Mimo tak złych warunków lokalowych kierownik szkoły nie zrezygnował z wynajmu tego lokalu. Wiedział dobrze, ze w tej miejscowości nie znajdzie innego pomieszczenie z przeznaczeniem na klasę lekcyjną.
             Z każdym rokiem przybywało dzieci do szkoły, wynajęte izby stawały się za ciasne. W 1939 roku kierownik szkoły w piśmie do zarządu Gminnego Gminy Korabiewice informował: „Tutejsza młodzież liczy w roku bieżącym 400 dzieci, ,   które uczą się w 10 oddziałach Ia, Ib, IIa, IIIa, IIIb, IVa, IVb, V, VI, VII. Szkoła posiada 5 izb wynajętych, w których nauka trwa do godziny 3 :30; po południu, niekiedy i dłużej. Lekcje ostatnie kończą się obecnie już po zachodzie słońca, przy bardzo dużym wysiłku wzrokowym, a dzieci do domu i to najmłodsze wracają już wieczorem. Nauczycielstwo pracuje bardzo często ponad siły, bo i po 7 godzin dziennie, przechodząc na lekcję z Bartnik na Grabinę i odwrotnie, a jakie to daje wyniki łatwo się domyśleć. Tym bardzo ciężkim warunkom częściowo można zapobiec przez wynajęcie szóstej izby, która już obecnie a w roku przyszłym jest stanowczo konieczna. Powiadamiając o tym Zarząd uprzejmie proszę o przychylne potraktowanie tej sprawy i wystawienie do budżetu na rok przyszły na ten cel odpowiedniej kwoty"
             W odpowiedzi na pismo kierownika szkoły Zarząd Gminy Korabiewice  zgodził się na wynajęcie szóstej izby przystosowanej do celów szkolnych. Lokal ten został wynajęty u Markowskiego
W 1934 roku obwód szkolny kupił na Grabinie podupadający dom od Filipa Domańskiego z przeznaczeniem na zorganizowanie w nim szkoły. Dom wymagał generalnego remontu. Jednak szkoła w Grabinie i pozostałe lokale wynajęte, były dosyć daleko oddalone od siebie, co utrudniało naukę dzieciom i pracę nauczycieli. Dobrym rozwiązaniem w tej sytuacji byłoby wybudowanie szkoły w Bartnikach, ponieważ dzieci z okolicznych miejscowości miałyby bliżej.
             W październiku 1934 zawiązał się Komitet Budowy 7-klasowej Szkoły Podstawowej w Bartnikach. Przewodniczącym komitetu był kierownik szkoły - Jan Kwieciński. Komitet Budowy szkoły zwrócił się do Zarządu Gminnego Gminy Korabiewice z następującym pismem: „ Szkoła w Grabinie w roku szkolnym 1934/35 osiągnęła najwyższy stopień organizacyjny 7-klasowej. Z doświadczeń lat ubiegłych wynika, że za 5 lat obwód liczył będzie 600 dzieci, przypuśćmy, ze sześć izb wystarczy to licząc po 200 zł izbę za 5 lat uczyni to 6000 zł czynszu. Jest to bardzo poważny wydatek tym bardziej, że postaci rzeczy nie zmienia i sprawy nie posuwa ani odrobinę naprzód. Są to pieniądze jakby stracone i tu należałoby poważnie zastanowić i szukać lepszego rozwiązania, które jest, a mianowicie:
1. Obwód posiada 1,5 ha odpowiedniej pod szkołę ziemi, a w drugim miejscu 0,5 ha, ten ostatni plac należałoby sprzedać osiągając 300 zł (ma chętnego nabywcę).
2. ludność obwodu na budowę w roku bieżącym ofiarowała po 5 zł od rodziny i 1 zł od dziecka w szkole oraz inne co przyniosło + 2500 zł.
Biorąc wszystkie za i przeciw komitet Budowy doszedł do wniosku, iż w interesie nie tylko obwodu ale i gminy leży budowa szkoły w Bartnikach jako sprawa bardzo pilna do rozwiązania i dlatego zwraca się z uprzejmą prośbą do Zarządu Gminy o wszczęcie kroków, by sprawa ta znalazła oddźwięk w budżecie gminy roku przyszłego".
             Niestety pomimo przytoczonych argumentów Zarząd Gminy nie przychylił się do pisma Komitetu Budowy Szkoły w Bartnikach. Swoją decyzję motywował brakiem funduszu na ten cel, jak również twierdził, że szkoła wzbogaciła się o zakupiony przez obwód szkolny budynek, który w tej chwili wraz lokalami wynajętymi musi pełnić funkcję szkoły.
             Mijały kolejne lata, a szkoła funkcjonowała w małym budynku, w którym znajdowały się trzy sale lekcyjne i w lokalach wynajętych. Mieszkańcy obwodu szkolnego w dalszym ciągu zbierali opłaty na budowę szkoły.
             II wojna światowa przyniosła ze sobą ogrom zniszczeń. W czasie wojny w pomieszczeniach szkolnych stacjonowało wojsko polskie.
Po wojnie przystąpiono do odbudowy kraju. Tak jak również w Bartnikach zaczęło się nowe życie.
             Kierownik szkoły - Jan Kwieciński - zginął z rąk gestapowców. Nowym kierownikiem został mianowany Jan Michalak.